گفته شده پلی است که در روزقیامت هر فردی برای ورود به بهشتباید از آن بگذرد. که این پل نازک تر از مو و برنده تر از شمشیر است که باعث میشود کناهکاران از روی آن به درون آتش جهنم که در زیرش قرار دارد بیافتند.
![serat11.jpg](http://s1.picofile.com/file/6439183098/serat11.jpg)
نقل شده که روز قیامت هنگامیگه حساب و کتاب انجامی می گیرد و نامه اعمال هرکس به دستش داده می شود و آنها را از پل صراط عبور می دهند. انسانها در وقت عبور از آن با چندین حالت مختلف عبور می کنند، بعضی در حالت ایستادن و افتادن، بعضی به صورت برق از پل صراط عبور می کنند، بعضی دیگر مثل پرنده و بعضی مانند اسب تیز رو در حالت دویدن و برخی بصورت پیاده از آن عبور می کنند و کسیکه تقدیدرش افتادن در جهنم باشد در آن خواهد افتاد و بیشترین انسانها بخاطر اعمالشان در جهنم خواهد افتاد.
اگر چه لفظ «پل صراط» در قرآن نیامده اما در برخی روایات، به این لفظ تصریح شده است؛ مثلاً، امام صادق (ع) در تفسیر کلمه ی مرصاد، در آیه 14 سوره ی فجر، آن را پلی دانسته اند که از جهنم می گذرد.
جهت روشن شدن موضوع، مطالبی در باره ی کلمه ی صراط بیان می کنیم. صراط به معنای راه است و منظور از کلمه ی صراط مستقیم که در برخی آیات قرآن آمده ، راه راست و طریق هدایت در همین دنیاست که اگر کسی در این مسیر باشد، در آخرت نیز بر آن خواهد بود و اگر کسی از این مسیر منحرف گردد و پایش بلغزد، در آنجا هم سقوط خواهد کرد.
شاهد کلام ما، روایتی است که از امام صادق (ع) نقل شده است، ایشان می فرمایند: «صراط، یعنی طریق معرفت خداوند، که شامل دو صراط می شود، صراطی در دنیا و صراطی هم در آخرت. اما صراط در دنیا، امامی است که اطاعت او واجب است و اما صراط در آخرت، پلی است که بر روی جهنم زده شده است، و هر کسی در دنیا از صراط دنیا، به درستی رد شود (یعنی امام خود را بشناسد و او را اطاعت کند) در آخرت نیز از پل آخرت به آسانی می گذرد. و کسی که در دنیا امام خود را نشناسد، در آخرت هم، قدمش بر پل آخرت می لغزد و به درون جهنم سقوط می کند.»
معنای این جمله ی امام، آن است که این دو صراط با هم ارتباط دارند؛ یعنی هر که در دنیا در صراط باشد در آخرت از پل صراط به آسانی خواهد گذشت و در جهنم سقوط نمی کند و در واقع، پل صراط مطرح شده در روایات، بروز و ظهور همان پل صراط دنیاست که از آن به امام و ... تعبیر شده است و مردم مکلف هستند در این مسیر باشند.
پس اگر در روایات، از صراط که یکی از مواقف روز قیامت است، با تعابیری چون پل صراط، پل جهنم و... یاد شده است، صرفا برای آشنایی ذهن مردم با این مسئله و سهولت فهم آن می باشد.
![Imam Mahdi 5.png](http://dl.baghiatollah.ir/Pic/Imam%20Mahdi%202/Imam%20Mahdi%205.png)
و می فرماید: در آخرالزمان به پدران و مادران به طور علنی دشنام می دهند و سادات خوار می شوند و جنون و دیوانگی فراوان می شود.
رسول اکرم (ص) به برخی از اطفال نظر کردند و فرمودند: وای بر فرزندان آخر الزمان از دست پدر هایشان.
گفتند: ای رسول خدا از پدر های مشرکشان؟
فرمودند: نه، بلکه از دست پدرهای مومنشان که به آن چیزی از واجبات را یاد نمی دهند و اگر اولاد- واجبات دین را یاد بگیرند پدران آنها را منع می کنند. پس من از آنها برائت می جویم و ایشان هم ازمن برائت می جویند و از آن اولاد به متاع کمی از مال دنیا راضی می شوند.
امام جعفر صادق(ع) می فرمایند: در آخر الزمان، زمانی خواهد آمد که مرد بر پدر خود دروغ می بندد و در حق پدر و مادر خویش نفرین می کند و به مرگ آنان خوشحال می شود.
منبع: نشانه های ظهور امام عصر(عج)،ص۵۶.
![zahed.jpg](http://s2.picofile.com/file/7198830214/zahed.jpg)
زاهدی را گفتند چه چیز ترا متحول ساخت؟
: در پاسخ گفت چهار کس مرا ساختند .
![2421306287229150251102223255618869187186220.jpg](http://img.tebyan.net/big/1390/03/2421306287229150251102223255618869187186220.jpg)
آقای انتظام کاشمری - واعظ - نقل می کرد که:
به خدمت حاج شیخ حسنعلی اصفهانی عرض کردم: دستوری مرحمت فرما که توفیق تهجد یابم و گشایشی در کارم حاصل شود. فرمودند:
« هر صبح، از تلاوت قرآن مجید مخصوصاً (سوره یس) غفلت منما، انشاء الله توفیق رفیق خواهد گشت. »
به کاشمر بازگشتم و هر بامداد، در حین راه رفتن، به قرائت سوره یاسین مداومت می کردم، اما نتیجه ای به دست نمی آمد.
سال دیگر در ایام عید به مشهد مشرف شدم و در یک شب بارانی برای اصلاح کاری به خانه یکی از علماء شهر رفتم چون در آن شب آقا به بیرونی نیامده بود، دست خالی بیرون آمدم و اندیشیدم: خوب است به خدمت حاج شیخ حسنعلی شرفیاب شوم و ازعدم حصول نتیجه او را آگاهی دهم. با این فکر به منزل حاج شیخ آمدم، دیدم که جماعتی در اطاقند و در بسته است و ایشان، مشغول گفتار و موعظه هستند.
با خود گفتم: اگر در اینحال به اطاق روم، ممکن است که جائی برای نشستن من نباشد و دیگر آنکه شاید سخن شیخ به سبب ورود من به اطاق، قطع شود. از این رو بود که پشت در نشستم و به سخنان ایشان گوش دادم تا مجلس تمام شد و به حضورش شرفیاب شوم.
در همین زمان، ناگاه شنیدم که مرحوم حاج شیخ موضوع فرمایشات خود را تغییر دادند و فرمودند:
« برخی از من دعای توفیق سحری و گشایش امور می خواهند، دستور می دهم که قرآن تلاوت کنند، لیکن به جای آنکه رو به قبله و در حال توجه به قرائت پردازند، در حال راه رفتن، سوره یاسین می خوانند و بعد به قصد گله می آیند که از دستور من حاصلی نگرفته اند.
تازه در شب بارانی ابتدا، به منظور انجام کار دنیایی خود، به در خانه دیگران می روند و چون به مقصد نمی رسند، به فکر آخرت افتاده، سری هم به منزل من می زنند؛ این که شرط انصاف نیست، خوب است بروند و هر بامداد رو به قبله با توجه و تدبر و نه بالقلقه لسان، به تلاوت کلام الله پردازند آنگاه اگر مقصود شان حاصل نشد گله مند گردند. »
پس از این سخنان، باز به موضوع اصلی سخن خود پرداختند. و پس از پایان گفتار، در باز شد و من داخل شدم. جناب شیخ محبت فرمودند و پرسیدند حاجتی داری؟
عرضه داشتم: جواب خود را شنیدم
فرمودند: پس معطل چه هستی؟
برخاستم و خداحافظی کردم
سلام مطالب بسیار عالیست .
این دوبیت شعر حافظ هدیه از طرف بنده به خاطر زحماتتان در این وبلاگ :
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است / با دوستان مروت با دشمنان مدارا
درکوی نیک نامی ما را گذر ندادند / گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را
اشعاری بسیار زیبا در وصف مولای عرشیان وفرشیان حضرت اسدالله الغالب امیرالمومنین حیدر کرار از زبان زنده یاد آقاسی /روحش شاد
عده ای از جوانان خدمت علامه حسن زاده املی رسیدند و از حضرتش خواستند که آن ها را نصیحتی بفرمایند.
حضرت اقا فرمودند:
سعی کنید با نامحرم رابطه نداشته باشید چه زن باشد چه مرد!
گفتند اقا مگر مرد هم نامحرم می شود؟ علامه فرمودند: هر کس با خدا ارتباط ندارد نامحرم است.
بنگر حیرت عقل را و جرأت عشق را
بگذارعاقلان مارا به ماندن بخوانند، راحلان طریق میدانند که ماندن نیز در رفتن است
عکس شهدا را می بینیم عکس شهدا عمل می کنیم
آیت الله مجتبی تهرانی در سخنرانی خود به بررسی توصیه امام رضا(ع) به اباصلت در خصوص روزهای خر شعبان و ذکر این ایام پرداخته است:
رُوِیَ عَنْ ابی الحَسن الرِّضا(علیه السلام) قال: قال رسُول الله(صلّی الله علیه و له وسلّم):
رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَبُّ وَ شَهْرُ شَعْبَانَ تَتَشَعَّبُ فِیهِ الْخَیْرَاتُ وَ فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ تُغَلُّ الْمَرَدَةُ مِنَ الشَّیَاطِینِ وَ یُغْفَرُ فِی كُلِّ لَیْلَةٍ لِسَبْعِینَ أَلْفاً.(1)
ترجمه حدیث: از حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السلام) روایت شده که فرمودند: پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه وله وسلّم) فرموده است ماه رجب ماه خداوند است كه رحمت الهی در ن ریزش میكند؛ و ماه شعبان ماهی است كه در ن خیرات منشعب و پراكنده میشود و شیوع مییابد؛ و در روز اوّل ماه رمضان شیاطین در غل و زنجیر كشیده میشوند و در هر شب ماه مبارك رمضان هفتاد هزار نفر از بندگان (گناهکار) خدا مرزیده میشوند.
شرح حدیث: امام هشتم (علیه السلام) از رسول خدا نقل کردند که ن حضرت فرمودند: ماه رجب ماه خدا است، كه در ن رحمت الهی بر بندگانش ریزش میكند. و ماه شعبان ماهی است كه خیرات در ن پراكنده میشود. و در اوّلین روز ماه مبارك رمضان، گمراهكنندگان از شیاطین به غل و زنجیر بسته میشوند.
مغلول كردن یعنی قفل زدن. خداوند گمراهكنندگان از شیاطین را مهار میكند. یعنی خداوند جلوی مانع ایجاد کردن شیاطین را در ماه مبارك رمضان میگیرد.
این برای روز بود. در شب چهطور؟ خداوند هر شب هفتاد هزار نفر را مورد مرزش قرار میدهد.
این سه ماه رجب، شعبان و رمضان مورد عنایت الهی هستند. به حسب ظاهر ما در خرین لحظات ماه شعبان هستیم. روایت معروف دیگری از امام هشتم (علیه السلام) است(2) كه دارد اباصلت در خرین جمعه ماه شعبان، میرود خدمت حضرت امام رضا(علیه السلام).
حضرت ابتدا به او میفرماید: اى اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه خر ن است، پس نچه از اعمال خیر كه در این ماه در انجام ن كوتاهى كردهاى در این چند روزى كه باقى مانده تدارك كن، و بر تو باد به انجام نچه به حال تو مفید است و ترك نچه براى تو فائدهاى ندارد،
و دعا و استغفار و تلاوت قرن را افزون كن، و از گناهان و نافرمانیهایت بهسوى خدا بازگرد و توبه نما، تا این ماه خدا به تو رو كرده باشد
در حالى كه تو با خدایت- عزّوجلّ- اخلاص ورزیده باشى، و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر نكه ن را ادا كنى، و نیز در دلت كینه هیچ مۆمنى نباشد مگر اینكه ن را از دل بیرون كنى، و هیچ گناهى را كه مرتكب بودهاى وامگذار مگر نكه ن را رها كرده و از ن دورى گزینى، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و شكارت بر او توكّل و اعتماد كن،
و هر كس بر خدا توكّل كند همانا خداوند او را كافى است، زیرا خداوند كار خود را به انجام میرساند، و براى هر چیز اندازهاى قرار داده است، و در باقیمانده این ماه زیاد این ذكر را بگو:
«اللّهم إن لم تكن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه». (یعنى: پروردگارا! اگر تاكنون در این ماه ما را نبخشیدهاى، پس از تو میخواهیم كه در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى).
زیرا خداوند تبارك و تعالى در این ماه مردم بسیارى را به جهت احترام ماه مبارك رمضان از تش زاد مىكند.
حضرت به او گوشزد میکند که این ماه شعبان این همه بركات داشت، و چه بسا تو از ن غفلت كرده باشی. بیا از بقیهای كه از ماه شعبان مانده است استفاده كن.
در مابقی ماه شعبان كوتاهیات را جبران كن. بعد هم فرموده: «وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْنِ».
دعا، استغفار و تلاوت قرن را زیاد انجام بده. این همانی است كه پیغمبر اكرم فرمود: «وَ شَهْرُ شَعْبَانَ تَتَشَعَّبُ فِیهِ الْخَیْرَاتُ»؛ خدا خیرات را در ماه شعبان برای امتش پراكنده میكند.
بیا فکر کن ببین در این ماه چهقدر از این خیرات نصیب تو شده است؟ من حرفم این است. امام هشتم(علیهالسلام) میگوید خیلی از خیرات را از دست دادی؛ پس بیا در این بقیه ماه شعبان جبران كن.
دست خر هم میفرماید زیاد این دعا را در مابقی ماه شعبان زیاد بگو: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ»؛ خدایا اگر در نچه از ماه شعبان گذشت من را مورد مغفرتت قرار ندادی، در این مابقیاش من را مورد مرزش قرار بده.
چرا باید این کار را بکنی؟ برای اینكه خودت را خالص كنی، پاك كنی، تر و تمیز كنی؛ چون می خواهی وارد بشوی در ماه رمضان. ماه رمضان ماه ضیافت الهی است. خدا تو را دعوتت كرده، میخواهی بروی سر سفرهاش بنشینی، پس خودت را تطهیر كن.
انسان وقتی میخواهد برود مهمانی چهكار میكند؟ خودش را تر و تمیز میكند. اینجا میزبان خداست، میهمان عبد است. باید عبد تطهیر و تزكیه کند. و ن تزكیه هم، تزكیه نفس و درونی است.
در این روایت هم امام هشتم (علیه السلام) فرمود كه اگر عداوتی از كسی در دلت هست بیرون كن. همه اینها جنبههای درونی دارد. لذا میخواستم به دوستان سفارش كنم، این چند لحظهای كه از ماه شعبان باقی مانده این دعا را زیاد تكرار كنید.
همینطور که داری از اینجا میروی بر این ذکر مداومت کن و بگو: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ». تا شب نشده این را پشت سر هم بگو. شاید انشاءالله خدا عنایتی كند و با یك روح باصفا و تطهیر شده و تزکیه شده، وارد ماه مبارك رمضان شوی.(3)
از امام صادق علیه السلام نقل شده است که:
هر کس سه روز از خر ماه شعبان را روزه بگیرد و به ماه مبارک رمضان متصل سازد، خداوند متعال ثواب روزه ی دو ماه متوالی را برای او بنویسد.
پی نوشت:
1. وسائل الشیعة، جلد10، صفحه 315.
2. متن کامل این روایت بدین شرح است: عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع فِی خِرِ جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ لِی یَا أَبَا الصَّلْتِ إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى أَكْثَرُهُ وَ هَذَا خِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ فَتَدَارَكْ فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ تَقْصِیرَكَ فِیمَا مَضَى مِنْهُ وَ عَلَیْكَ بِالْإِقْبَالِ عَلَى مَا یَعْنِیكَ وَ تَرْكِ مَا لَا یَعْنِیكَ وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْنِ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ لِیُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَیْكَ وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَةً فِی عُنُقِكَ إِلَّا أَدَّیْتَهَا وَ لَا فِی قَلْبِكَ حِقْداً عَلَى مُۆْمِنٍ إِلَّا نَزَعْتَهُ وَ لَا ذَنْباً أَنْتَ مُرْتَكِبُهُ إِلَّا قَلَعْتَ عَنْهُ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَكَّلْ عَلَیْهِ فِی سِرِّ أَمْرِكَ وَ عَلَانِیَتِكَ وَ مَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْءٍ قَدْراً وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى یُعْتِقُ فِی هَذَا الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَةِ شَهْرِ رَمَضَان. «عیون اخبار الرضا، جلد2، صفحه 51»
3. چهارشنبه20 مرداد 1389 – 30 شعبان1431. مسجد جامع بازار تهران
منبع: پایگاه اطلاع رسانی یت الله شیخ مجتبی تهرانی
رسول اکرم صلى الله علیه و آله:
مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ؛
هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب می شود.
آنگاه که نومیدی بر جانت پنجه افکنده و رها نمی شوی، به من امیدوار باش. (زمر/53)
آنگاه که سر مست زندگانی دنیا و مغرور به آن شوی، به یاد قیامت باش. (فاطر/ 5)
آنگاه که در پی تعالی و کمال هستی، نیتت را پاک و الهی کن.
(فاطر29-30)
آنگاه که دوست داری به آرزوهایت برسی، به درگاهم دعا کن تا اجابت نمایم. (غافر/60)
آنگاه که دوست داری کسی همواره به یادت باشد،
به یاد من باش که من همواره به یاد تو هستم. (بقره/152)
آنگاه که دوست داری با من هم سخن شوی، نماز را به یاد من بخوان. (طه/14)
آنگاه که روحت تشنه نیایش و راز و نیاز است، آهسته مرا بخوان. (اعراف/55)
آنگاه که شیطان همواره در پی وسوسه توست، به من پناه ببر. (مومنون/97)
آنگاه که لغزش ها روحت را آزرده ساخت، در توبه به روی تو باز است. (قصص/67)
![مرگ](http://img.tebyan.net/big/1388/08/156652131731232291615410916725212021522652150.jpg)
میگویداینجا منزل من است و این از لطف و عنایت امام رضا است.))از او خواست تا جریان را به طور شرعی بازگوید.او گفت هنگامی كه مرا غسل میدادیداب برای من اتش سوزان بود و همین گونه كفن و تابوت و من همواره در عذاب گرفتار بودم تا جسد را به مشهد رساندید.وقتی مرا به صحن مطهر امام وارد كردید عذاب از من برداشته شد و مردم را در حال زیارت دیدم .و دیدم كه حضرت رضا(ع)بر بالای ضریح ایستاده و پاسخ زائران خود را میدهد و از انان تقدیر مینماید.
به راهنمای و اشاره ی یكی از دربانان خیر خواه به حضرت روی اوردم و از ان گرامی شفاعت خویش را خواستم چرا یافتم اگر بدون رسیدن به شفاعت ان حضرت مرا از از حرم مطهر خارج كنید بار دیگر گرفتار خواهم شد.به همین جهت شما پیكر مرا طواف میدادید اما من به اما رضا التماس میكردم و ان حضرت به من توجهی نمیكرد .
دربان به من گفت:او را به نام مبارك مادش فاطمه سلام الله علیه سوگند بده و من نیز چنین كردم كه دیدم ان حضرت به من عنایت فرمود و رو به اسمان نمود و گفت بار خدایا اینان گناه و نافرمانی میكنند اما سر انجام توبه میكنند . ما را به كسی سوگند میدهند كه نمیتوانیم نجات و پذیرفته شدن توبه ی انان را از بارگاهت نخواهیم)).سخن ان حضرت به اینجا كه رسید شما نیز مرا از حرم بیرون بردید و دیدم دیگر عذاب به سراغ من نیامد وگویی حضرت رضا علیه السلام به كرامت مادرش فاطمه(س)مرا شفاعت نمود و انگاه بود كه مرا در این باغ و قصر اسكان دادند
![khayat-1.jpg](http://shia-leaders.com/images/Arefin/khayat-1.jpg)
امروز سومین روز مهمانی است. خیلی زود می گذرد... . 12 نکته اخلاقی از رجبعلی خیاط را در ادامه بخوانید:
نکته1- اگر ما به قدر ترسیدن از یک عقرب، از عِقاب خدا بترسیم، عالَم اصلاح می شود.
نکته2- تو برای خدا باش، خدا و همه ملائکه اش برای تو خواهند بود. «مَن کانَ لله، کان الله لَه»
نکته3- سعی کنید صفات خدایی در شما زنده شود؛ خداوند کریم است، شما هم کریم باشید. رحیم است، رحیم باشید. ستاّر است، ستار باشید...
نکته4- دل جای خداست، صاحب این خانه خداست. آن را اجاره ندهید.
نکته5- کار را فقط برای رضای خدا انجام دهید، نه برای ثواب یا ترس از جهنّم.
نکته6- اگر انسان علاقه ای به غیر خدا نداشته باشد، نفس و شیطان زورشان به او نمی رسد.
نکته7- اگر کسی برای خدا کار کند، چشم دلش باز می شود.
نکته8 - اگر مواظب دلتان باشید و غیر خدا را در آن راه ندهید، آنچه را دیگران نمی بینند شما می بینید. و آنچه دیگران نمی شنوند، شما می شنوید.
نکته9- هرکاری می کنید نگویید: "من کردم"، بگویید: «لطف خداست». همه را از خدا بدانید.
نکته10- نفس امّاره را مهار کنید و با آن مخالفت کنید.
نکته11- به سادات احترام بگذارید، و آنان را در هر مرتبه و منزلتی هستند گرامی بدارید.
نکته12- انسان هرقدر به دستورات پروردگار عمل کند، به همان اندازه به خدا نزدیک می شود.
دعای روز سوم ماه رمضان: «اَللّهُمَّ ارْزُقْنى فیهِ الذِّهْنَ وَالتَّنْبیهَ وَباعِدْنى فیهِ مِنَ السَّفاهَةِ وَالْتَّمْویهِ وَاجْعَلْ لى نَصیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فیهِ بِجُودِکَ یا اَجْوَدَالاْجْوَدینَ؛ خدایا روزیم کن در این ماه تیزهوشى و بیدارى و دورم گردان در آن از بیخردى و اشتباه کارى و مقرر فرما برایم بهرهاى از هر خیرى که در آن نازل گردانى بجود و کرمت اى باجودترین.» آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به دعای روز سوم ماه مبارک رمضان، گفت: تیزهوشی و بیداری از چیزهایی است که انسان در مقام رزق و روزی از خداوند متعال طلب میکند؛ برای انسان بسیار مهم است که خداوند ذهنی بیدار به او عطا کند. وی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) که فرمودند «بالاترین رزق برای انسان علم است»، اظهار داشت: ذهن که مقدمه کسب علم است در زبان فارسی به ذکاوت و هوش معنا میشود و اگر خداوند هوش بالایی به کسی بدهد تا درک کند و فهمش بالا برود، افزون بر کسب علم، به درجات عالی معنوی هم دست خواهد یافت. استاد خارج فقه حوزه علمیه قم افزود: در فراز نخست دعای روز سوم ماه رمضان دو عبارت «ذهن» یعنی هوش، ذکاوت و فهم و «تنبیه» یعنی توجه و آگاهی دادن با هم آمده است؛ در این دعا از خداوند میخواهیم به ما که دارای غفلت و بیتوجهی هستیم، ابتدا هوش و ذکاوت و در ادامه تنبه و آگاهی دهد تا در مواقع حساس بیدار شویم. وی با بیان اینکه تنویه به معنای گمراهی و غفلت در برابر تنبیه به معنای پیدا کردن راه صحیح، توجه و بیداری قرار دارد و حقیقت تنویه عدم تشخیص و تمییز راه صحیح از راه غلط است، گفت: در برابر ذهن و تنبیه، بیخردی و اشتباهکاری است که در ادامه دعا از خدا میخواهیم این دو صفت را از ما دور کند. آیتالله احمدی فقیه یزدی با اشاره به اینکه در دعای روز سوم ماه رمضان از خداوند متعال میخواهیم که هر خیری را که در این روز نازل میکند، نصیب ما هم بگرداند، تصریح کرد: هر چیز شایستهای که از سوی خداوند نازل شود، خیر است، گاهی در علم یک خیر است که آن را نزول علم و گاهی در رزق یک خیر است که آن را نزول رزق نامیدهاند. وی اضافه کرد: یکی از موارد نزول رحمت الهی و خیری که برای انسان نازل میشود، آن است که انسان دارای مکانت دینی و موقعیت ایمانی شود، یعنی هم ایمان و هم دینداری که خود خیرخواهی بسیار بزرگی است از جانب خداوند متعال برای انسان حاصل میشود. استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم از توبه به عنوان یکی دیگر از خیرهای خاص خداوند برای انسان نام برد و گفت: زمانی خود انسان توبه میکند و زمانی توبه از جانب خدا حاصل میشود، یعنی انسان از خدا مسألت توبه میکند. وی با بیان اینکه شفاعت اهل بیت(ع) و آمرزش گناهان خیر خاص خداوند در ماه رمضان است، افزود: خداوند در ماه مبارک رمضان و نزدیک غروب آفتاب، فوج فوج جمعیتی را مورد آمرزش خود قرار میدهد؛ در روز سوم این ماه از خدا میخواهیم که از هر خیری نصیبی برای ما قرار دهد که یکی از آنها نزول شفاعت ائمه اطهار(ع) و نزول آمرزش گناهان است. آیتالله احمدی فقیه یزدی گفت: در این روز خدا را که در بخشندگی بیهمتا است به واسطه جود و کرمش و به یکی از اسمای مقدس او قسم میدهیم که هر خیری را از رزق و روزی ذهن و تنبیه برای ما نصیب قرار دهد و از سفاهت و تنویه دور بدارد؛ در حقیقت جنبه خاص الخاص خیر را که نسبت به افراد مؤمن هست، از خداوند طلب میکنیم.